In een serie artikelen spreken of portretteren we sporters over de invloed van topsport op de mentale gesteldheid. Voormalig topvoetballer Gregory van der Wiel liet eind 2020 een onverwachte boodschap achter op zijn website.
‘Ik wil een persoonlijk verhaal met jullie delen en een update geven over mijn gesteldheid’, schrijft 46-voudig international Gregory van der Wiel op 2 november 2020. ‘Ik heb al meer dan een jaar te kampen met paniekaanvallen en angsten, die zijn begonnen toen ik aan het uitrusten was in mijn huis in Los Angeles. Op dat moment wist ik niet wat er met me gebeurde. Ik dacht dat het een hartaanval was. Mijn eerste gedachten waren dat er fysiek iets mis me met me was. Verschillende ziekenhuizen en doktoren hebben alles gecheckt en de conclusie was dat mijn lichaam optimaal functioneerde. Na die bevestiging richtte ik mij op het mentale aspect, waar ik tot deze dag aan werk.’
Er zijn een aantal redenen waarom Van der Wiel, voormalig rechtsback van onder meer Ajax, Paris Saint Germain en Fenerbahce, paniekaanvallen kreeg, vervolgt hij op zijn website. ‘Als profvoetballer had ik altijd te maken met de druk om het beste van mezelf te laten zien, ongeacht hoe ik me voelde. Ik heb mijn emoties altijd weggedrukt en dat heeft zich in al die jaren opgebouwd. Frustratie, boosheid, teleurstelling, somberte, ik heb het allemaal aan de kant gezet en ging door met mijn leven en carrière. Zeggen dat het je niks uitmaakt is makkelijk, en dat deed ik ook. De laatste jaren in mijn carrière zijn niet makkelijk geweest. Nadat ik niet altijd helemaal blij was in Parijs, een moeilijk jaar had in Istanbul en een paar slechte maanden had in Cagliari, kwam de grootste klap toen ik Toronto FC moest verlaten.’
En dat terwijl hij juist in Toronto een geweldig jaar had beleefd, schrijft Van der Wiel. ‘Ik hield van het team, de mensen en de stad. Ik zag mezelf nog wel 5 à 6 jaar spelen en wonen in Toronto. En toen, uit het niets, moest ik weg bij de club na een discussie met de coach, de coach die ik heel graag mocht. Het deed pijn, en dat doet het nog steeds.’
‘Ik ging door met mijn leven, zette het opzij en verhuisde naar Los Angeles. Ik probeerde het bij een ander team. Maar nadat mijn oude coach bij Atlanta eerst interesse toonde, hoorde ik niets meer. Ik was bereid om gratis te voetballen voor een van de teams in LA, maar ook zij reageerden aanvankelijk positief, maar kwamen niet meer bij me terug. Mijn carrière ging daar als een nachtkaars uit. Ik bleef doorgaan en realiseerde niet wat het op emotioneel vlak met me deed. Daarbovenop kwam het gevoel dat ik niet wist wat de volgende stap in mijn leven moest zijn. Iedere dag wakker worden en niet weten wat ik moest doen, was dodelijk. Ik ging van een leven waarin ik iedere dag trainde en wekelijks wedstrijden speelde naar een leven zonder doelen of routine. Zes maanden later begonnen mijn paniekaanvallen.’
‘Nu ik terug ben in Amsterdam, gaat het een stuk beter. De liefde voor het spelletje is er nog steeds, die is nooit weggegaan. Daarom probeer ik koste wat kost terug te keren op het veld en ik ben heel gelukkig dat ik een club heb gevonden die me wil helpen. RKC Waalwijk heeft me met open armen ontvangen en aangeboden mij met alles te helpen. Na goede gesprekken met de hoofdcoach en technisch directeur was het een no-brainer. Ik ben er nog niet, maar ik werk elke hard aan mijn comeback. Ik weet niet zeker of het gaat gebeuren, de tijd zal het leren. Ongeacht de uitkomst, ben ik dankbaar voor de geweldige hulp die ik van iedereen bij RKC heb gekregen.
Waarom Van der Wiel deze boodschap deelt op zijn website? ‘Omdat het hoort bij het leven. Het maakt niet uit wie je bent, we zijn allemaal mensen en het kan iedereen overkomen. Ik wilde ook een update geven over wat ik heb doorgemaakt en waarom de situatie zo is als vandaag. Het is niet makkelijk geweest voor mij, maar het gaat steeds beter en ik ben opgewonden over de dingen die gaan komen.’